فاطمیه 2(پنج شنبه 89 فروردین 12 ساعت 8:8 عصر )
کیست زهرا(س) یکه یار مرتضی(ع)
هم زره، هم ذوالفقار مرتضی(ع)
آه زهرا(س) نعره های حیدر(ع) است
نِی که دختر، مادر پیغمبر(ص) است
روضه رضوان به زیــــــــــر پای اوست
سینه غم چاک ، از غم های اوست
چشم عین الله گریان امشب است
بعد از این ام ابیها زینب(س) است
گفت حیدر (ع) ای تمام جان من
طفل و بازویت بلاگردان من
قامتم را ای وجودت قائمه
کلِّمینی کلِّمینی فاطمه
فاطمه(س)چشمان خود را باز کرد
با نگه روی علی(ع) را ناز کرد
دست حیدر(ع) را گرفت آن نازنین
گفت ای مولا امیرالمؤمنین
هرچه گویی من اطاعت میکنم
غم مخور، خود با تو بیعت میکنم
فاطمه(س) گردد بلاگردان تو
هستی زهرا(س) فدای جان تو
گرچه میدانی تو نیّت های من
یا علی(ع) بشنو وصیت های من
غسل ده ، من را به زیر پیرهن
صبر کن در بستن بند کفن
ای امیرالمؤمنینم ، بوتراب
جای من شب پیش طفلانم بخواب
جان فدایت ای پناه عالمین
جان تو، جان حسن(ع) جان حسین(ع)
یا علی(ع) پیش حسینم (ع) وقت خواب
جای زهرا (س) کاسه ای بگذار آب
چادری پنهان درون خانه کن
جای من موهای زینب (س) شانه کن
جان زهرایت(س) علی(ع) جان، جای من
بوسه بر چشمان عباسم(ع)بزن
یا علی(ع) شب بر سر قبرم بمان
هل اَتی بر کوثرت یاسین بخوان
گفت و گفت و دیدگان بر هم گذاشت
هل اَتی را غرق در ماتم گذاشت
چاره ساز عالمی بیچاره شد
کوثر و دخّان ز قرآن پاره شد
یاس گلگون علی (ع) چون جان سپرد
نِی که زهرا(ع) ، بل علی (ع) افتاد و مرد
شاپرکهاییم و خاکستر شدیم
وای مردم، وای، بی مادر شدیم
جای سیلی تا ابد بر روی ماست
تا قیامت میخ در پهلوی ماست
ردّ خون سینه ات بر جاده است
خاک چادر، مُهر هر سجاده است
آه مادر ،کودکانت خسته اند
چشم بر دست کبودت بسته اند
ای که عَجِّل گفتی و مرگت رسید
عَجِّلی گو تا فرج آید پدید
فاطمیه 1(پنج شنبه 89 فروردین 12 ساعت 8:8 عصر )
شهر پیغمبر پر از بیداد شد
آسمان لبریز از فریاد شد
نخل ها بر سینه و سر میزدند
طائران عرش پر پر میزدند
چشم جبریل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
کینه توزی را عجب آموختند
قلب مادر را به طفلش دوختند
آن در و دیوار گلگون گشت وای
فرق حیدر (ع) غرق در خون گشت وای
ضرب سیلی دیده ای را تار کرد
مجتبی (ع) با زهر آن افطار کرد
با غلاف تیغ بازویی شکست
شمر روی سینه مولا(ع) نشست
روی مه را جوهر نیلی زدند
دختری در کربلا سیلی زدند
درب بیت وحی را افروختند
خیمه اهل حرم را سوختند
از دل زهرا(س) برون شد بوی عود
بوی یاس و آتش و اسپند و دود
میخ در ، پهلوی محسن را درید
تیر شد ، بر حنجر اصغر رسید
تیغ را قنفذ در عالم تاب داد
دست عباس(ع) علی(ع) در شط فتاد
کیست زهرا (س) آسمانی در سجود
بوسه دستاس بر دستی کبود
عادیان، زین سو و آن سو آمدند
بند بر دستان دست حق (ع) زدند
دست حق (ع) در بیعت زنجیــر شد
شیر حق (ع) بین دو صد خنزیر شد
گنبد نیلی ، گریبـــــــــــــان چاک زد
عصمت حق(س) را عدو بر خاک زد
فاطمه(س) یعنی زدن در کوچه ها
مادری را پیش چشم بچه ها
چشم عالم لب به لب الماس شد
خاک یثرب مست بوی یاس شد
عالمی خاموش و بی مهتاب گشت
ارغـــوان رخ ، ماه عالمتــــاب گشت
عرش حق هم زین جفا در هوش شد
ذوالفقار مرتضی(ع) بیهـــــــــوش شد
ادامه دارد ....
می ره توی اتاق خواب
رو به روی آیینه
روی زردش رو مادر
تو آیینه می بینه با دست پینه دارش
کشو رو وا می کنه
عطر بابام تو دستش
رضا ،رضا ،میکنه نگاه ناز مادر
یواشی می ره بالا
تا بالای آیینه
تا روی عکس بابا رضا اسم بابامه
مامان خیلی می خوادش
جنازشو بغل زد
ولی میگه میادش
مامان همیشه می گه
که بابا بر می گرده
ولی بعضی آدما
می گن که قاطی کرده
بهش می گه رضا جان
غصه نخور عزیزم
منو حبیبه خوبیم
نمی گه من مریضم ادکلن بابا رو
درشو وا می کنه
می ذاره روی قلبش
خدا،خدا، می کنه بهش می گه رضا جان
وضع زندگی خوبه
نمی گه لای چرخ
زندگی صد تا چوبه
عطرشو بومی کنه
دو چشمشو می بنده
اون مادر دروغگو
زور زورکی می خنده نمی گه که واسه کار
تا کجاها که رفته
نمی گه چند وقتیه
دیسک کمر گرفته یهو مامان هول می شه
روی زمین می شینه
تا که بابا قامت
خمیدش رونبینه دست می ذاره رو چشماش
از توی دست سردش
عطر بابا می ریزه
روی چهره زردش
نمیگه صاحب خونه
اجاره خونه می خواد
یا که سرش داد زدن
تو ساختمون بنیاد! می زنه زیر گریه
بوی عطر بابا جون
با بوی عطر شب بو
می پیچه توی خونمون مامان نمی گه دادگاه
حکم تخلیه داده
تا که یهو می فهمه
چشماش اونو لو داده تموم عالم امشب
مست گل شب بوئه
انگار همه فهمیدن
مادرم دروغ گوئه
اتل متل یه بازی
بازی‌ای بچه‌گونه
از آقا جون نشسته
تا کوچولوی خونه
اول عمونشسته
بعد زن عمو فریده
بعد مامان و آقاجون
بعد بابا و سعیده
مامان بزرگ کنارش
بعد عمه جون خجسته
بعد هم شوهر عمه که
سوخته کنار نشسته
همین طوری که می‌خوند
رسید به پای باباش
با دست روی پاهاش زد
تِقّی صدا داد پاهاش
یه دفعه رنگش پرید
پای بابا رو ناز کرد
نذاشت که ورچیده شه
پای اونو دراز کرد
بعد دوباره شروع کرد
اتل متل روخوندش
با کلّی داد و بیداد
آقا جونم سوزوندش
دوباره توی بازی
قرعه به بابا افتاد
نذاشت بابا بسوزه
با کلی داد و فریاد
بازی کرد و دوباره
به پای بابا رسید
چشماشو بست و رد شد
انگار پاهارو ندید
مامان جونم سوزوندش
عمه رو بیرون انداخت
با قهر و با جرزنی
کار عمو رو هم ساخت
زن عمو هم بیرون رفت
مامان بزرگش هم سوخت
اون وقت بابا رو بوسید
چشماشو به پاهاش دوخت
بعد از خودش شروع کرد
اتل متل رو خوندش
ولی بازم آخرش
بدجورکی چزوندش
نمی‌تونست بخونه
سعیده آچین واچین
پای بابا ورچیده‌اس
تو جنگ رفته روی مین
یکدفعه بغضش گرفت
گفت : تو اتل متل‌هام
بابا دیگه بازی نیست
تا که نسوزه بابام
پاهای مصنوعی رو
برد با خودش تو اتاق
محکم درو بهم زد
چشماشو دوختش به طاق
امشب حال سعیده
خیلی خیلی خرابه
بازم با بغض و گریه
میخواد بره بخوابه
دیگه میخواد وقت خواب
سعیده عادت کنه
جای متکّا روی‌ِ
پااستراحت کنه
ولی یه روز می‌فهمه
بابا همیشه برده
پای بابا تو جبهه
شهید شده، نمرده
اتل متل یه مادر
عین غنچه شب بو
یه مادر فداکار
اما یه کم دروغگو!
یه ساعتی می گذره
دست می کشه رو سرم
بهم میگه بیداری؟
یا خوابیدی دخترم؟ لابد می پرسید چرا
عین گل شب بوئه
سر زنشش می کنین
چون یه کم دروغ گوئه! دوباره و سه باره
وقتی جواب نمی دم
نوازشم می کنه
فکر می کنه خوابیدم
عین گل شب بوئه
چون تا سحر بیداره
ولی دروغ دروغی
چشاشوهم میذاره بلند می شه از توجا
از اتاق بیرون می ره
شاید میخواد مادرم
بره وضو بگیره بلند می شم دزدکی
به دنبال اون می رم
تا دستشو بخونم
تا مچشو بگیرم رو سری رو مادرم
روی سرش کشیده
تا که بابام نفهمه
نصف موهاش سفیده
آی قصه قصه قصه ، داد میزنه یه عاشق
میگه شهید آوردند ، بازم گل شقایق
شهیدایی که بودند همه جوون بی باک
بر گشتن، ولی اینبار همه بدون پلاک
پلا ک هاشون جا مونده، گم کردند خیلی آسون
بعضیاشون تو اروند بعضیا هم تو مجنون
پلاکایی که شاید همه باشن بازیچه
بعضیاشون هنوزم مخفی اند تو شلمچه
نگاه کنید رو تابوت چقدر قشنگ نوشتن
انگاری رو هر کدوم فقط یه اسم نوشتن
بزار برم ببینم، رو تابوتا رو آرام
آخ بمیرم الهی... بازم شهید گمنام
اون مادر رو نگاه کن، اومده با دخترش
یه عکسی تو دستشه میزاره روی سرش
دستای بی جونشو آروم بالا میاره
تو چله ی تابستون.... ببین بارون میباره!!!
خدا گریه ش و از نو دوباره آغاز کرد
چون دختر شهیدی در تابوتو باز کرد
دخترک از هوش رفت، تو لحظه ی جنون بود
چون توی تابوت فقط، یه تیکه استخون بود
استخونای شما آی شهدای گمنام
ما رو به عرش میبره بدون حرف و کلام
درسته سعی میکنن راه و به ما ببندن
همونایی که دارن به گریمون میخندن
بزار به ما بخندن تا ابد مست و راحت
بزار آروم بگیرن با خنده به شهادت
ولی بدون ای بشر به بد چیزی خندیدی
مگه تو اشکای اون مادره رو ندیدی؟
یقه تو سفت میگیره مادر اون شهیدی
که تو به استخون جگر گوشش خندیدی
بازم دعایی داریم همون درد جدایی
العجل یابن الحسن ، منتظریم بیایی
اتل متل یه بابا...یه بابای شکسته...خیلی پهلوون ولی ....نحیف و زار و خسته
بپرس ازش تا بگه.... چه جور میشه سوخت و ساخت....با فروش زندگی ...اجاره خونه پرداخت
بپرس رنگ فاطمه ...برای چی پریده....یا از کجا میاره ...اجاره خونه میده
آی قصه قصه قصه...نون و پنیر و پسته...مامان،بابا،بچه ها...کنار هم نشسته
حمیده پشت بابا...نشسته رو شونه هاش....محمد و ملیحه .....دست میکشن رو موهاش
یه خورده اون طرف تر....مامان کنار دیوار....زل زده به باباجون...با اون دو چشم بیمار
تو خونه هر کی امروز ...از بابا چیزی میخواد.....چون که قراره بابا...با دستهای پر بیاد
با صد هزاران امید...برای دریافت وام.....لچه ها رو میبوسه....میگه ،دست پر میام
کقشها رو پا کرد و بعد....اون بابای مهربون....برای دریافت وام....زد از توخونه بیرون
الهی که بمیرم.... با صد هزاران امید.....اون بابای امید وار ...رفت وبه مقصد رسید
پاگذاشت تو ساختمون ...یه گوشه آروم ایستاد.....وقتی که نوبتش شد...تقاضای وام رو داد
تقاضا رو اون آقا ..گرفتش و خیلی سرد....یک نگاه به تقاضا...یه نگاه به بابام کرد
با تلخی گفت:ببینم...علی ملک تو نیستی؟....من تو رو میشناسم....چهل درصدی تو هستی!
اون که یه تیکه ترکش....جا خوش کرده تو سرش......یه جا سالم نداره..... تو همه ی پیکرش
یه بار که وام گرفتی ...دیگه واسه چی میخوای؟...مگه خونه خالته ...راه به راه اینجا میای؟
چرا جواب نمیدی؟....بگو که نگرفتی.....دیگه نداریم بدیم...به ما چه جبهه رفتی
سرو پایین میندازه ...راه گلوش میگیره.....آبروش رو میبرن ..میگن برو نمیره
قلب بابام شکسته....رنگ بابام پریده...اگه بره جوابِ ....صابخونه رو کی میده؟
شیر خشک فاطمه....خرج دوا و درمون......اشکهای چشم مادر...آذوقه ی خونمون
فاطمه بیقراره...در انتظار شیره....قسطها عقب افتاده ...باید وامو بگیره
صد دفعه توی اتاق...زنده میشه میمیره.....میگن برو نمیره....میگن برو نمیره
هر چی غمه تو دنیا .....تو قلب اون میشینه.....یک دفعه پشت اون میز...دوشکاچی رو میبینه
حس میکنه تو فکه.....توی کانال اسیره....فضای توی اتاق....پر از ترکش و تیره
خون جلوی چشمای.... باباجونو میگیره....میگن برو نمیره.....میگن برو نمیره
داد میزنه :نمیرم...چرا میگی نمیشه؟.....میزنه تو صورتش....با سر میره تو شیشه
بچه من مریضه....در انتظار شیره.....صابخونه امروز میاد...اجارشو بگیره
یقه شو وا میکنه...سینشو نشون میده.....داد میزنه یا حسین ...علی داره جون میده
اون مرده داد میزنه:...این همه دور ور ندار....اینجا دیگه جبهه نیست ...صداتو پایین بیار
سو استفاده کردی ...هر چی هیچی نمیگیم....حالا که این جوریه ...داریم ولی نمیدیم
قلب بابام میگیره.....با سوز و آه و با شرم....میگه دیگه نمیخوام...خیلی مردی دمت گرم
بیرون میاد از اتاق....سر رو میندازه پایین....با بغض میگه حسین جان(ع)....عشقه و عشقه همین
تکیه میده به دیوار...روی زمین میشینه.....عکس حسینش رو بر.... روی دیوار میبینه
اشک آقا (ع)میچکه....از توی چشم ترش....نشسته بود کنار...نعش علی اکبرش
کانال(پنج شنبه 89 فروردین 12 ساعت 7:57 عصر )
نون و پنیر و پونه
قصه بگم براتون؟
قصه ای عاشقونه؟
یه وقت نگین دروغه
یه وقت نگین که وهمه
اون که قبول نداره
نمی تونه بفهمه
بریم به اون فصلی که
اوج گرمی ساله
ماجرای قصه مون
داخل یک کاناله
کانالی که تو این دشت
مثل قلب زمینه
دور و بر این کانال
پر از میدون مینه
یک کانال که تو این دشت
مثل قلب زمینه
دور و بر این کانال
ببین چه دلنشینه
اون یکی پا نداره
روی زمین افتاده
اون یکی رو ببینین
چقدر قشنگ جون داده
رنگ و روی اون یکی
از تشنگی پریده
همون که روی پاهاش
سر دو تا شهیده
اونجا که نوزده نفر
کنار هم خوابیدن
ببین چقدر قشنگن
تمامشون شهیدن
یکی ازش خون میره
ببین چقدر آرومه
فکر می کنم که دیگه
کار اونم تمومه
مجتبی پا نداره
سر علی شکسته
مجید دمر افتاده
کریم به خون نشسته
گلوله و گلوله
انفجار و انفجار
پاره های بچه ها
قاب شده روی دیوار
هر جا رو که می بینی
دلاوری افتاده
هرجا جگر گوشه
یه مادری افتاده
حالا تو بهت این دشت
میون فوج دشمن
از اون همه دلاور
فقط رضا بود و من
آی قصه قصه قصه
اتل متل توتوله
خمپاره و آر پی جی
نارنجک و گلوله
صورت مهدی رفته
مصطفی سر نداره
رضا نعره می کشه
خیز برو ، خمپاره
این جمله توی گوشم
مونده واسه همیشه
التماس رضا رو
فراموشم نمیشه
الو الو کربلا
پس نخودا چی شدن؟
یاور دو به گوشم
بچه ها قیچی شدن
کربلا ، کبوترا
از تو قفس پریدن
ما آذوقه نداریم
مهمونامون رسیدن
کربلا جون به گوشی؟
جواب بده برادر
بی سیم اینطور جواب داد:
الو به گوشی یاور؟
چیزی نداریم که تا
سر سفره بذاریم
یاور دو به گوشی؟
دیگه غذا نداریم
رضا منو نیگا کرد
صورتشو تکون داد
بغضی کردشو بی سیم
از توی دستش افتاد
عجب کربلائیه
نشون به اون نشونه
عطش نعره می کشه
پنج روزه تشنه مونه !
پنج روزه که میجنگیم
کشته می شیم،می میریم
بی سیم میگه:‹‹عقبگرد››
ولی عقب نمی ریم
رضا تشنه و زخمی
به زیر نور آفتاب
من از پی گلوله
دنبال یک قطره آب
هیچی پیدا نکردم
خسته شدم نشستم
برای چند لحظه ای
هر دو چشامو بستم
دیدم که توی باغی
شهیدامون نشستن
می خندن و می خونن
درهای باغ رو بستن
چه باغ با صفایی
درختها از جنس نور
نهرهایی از عسل
کاخ هایی از بلور
عجب باغ بزرگی
چه باغ رنگارنگی
پر از صفا ، پر از عشق
عجب باغ قشنگی
بالهای ملائک
روی دست بچه ها
جامهایی از شراب
توی دست بچه ها
من و رضا از بیرون
توی باغ رو می دیدیم
صدای بچه ها رو
اینجوری می شنیدیم :
آهای آهای بچه ها
اینجا عجب حالیه
بچه ها هستن ولی
جای شما خالیه
صدا پیچید تو عالم
صدا رو می شنیدم
یهو با یک صدایی
از توی خواب پریدم
رضا نعره می کشید
آهای آهای بسیجی
تانک ها دارن می رسن
بدو بدو آر پی جی
تانک بعثی خودش رو
پشت کانال رسونده
نعره کشیدم رضا !
گلوله ای نمونده
رضا سرش رو با بغض
روی سجده میذاره
خشابی تو دستاشه
دستو بالا میاره !
دستو میاره بالا
انگار داره جون میده
می زنه زیر گریه
خشابو نشون میده
میگه ببین خدایا
روحیه ها عالیه !
ولی چکار باید کرد ؟
خشابمون خالیه
صداش یهو بند میاد / توی دست یک شهید / عینهو یک معجزه / یه گولٌه آر پی جی دید
رو بسوی اون شهید
خندید و سر تکون داد
یواشی گفت مرتضی
گلوله رو نشون داد
حرف اونو گرفتم
نگاهشو فهمیدم
جون تازه گرفتم
سوی شهید دویدم
و ناگهان صدایی
صدای سرد سوتی
و ناگهان خمپاره
و ناگهان سکوتی
رضا یهو نعره زد
بی شرفا اومدن
ماسکو بذار مرتضی
که شیمیایی زدن
سینه م پر از آتیش شد / چشمامو هم گذاشتم / اومد یه شیمیایی / ماسک ، ولی نداشتم
لبخند زدم و گفتم / ماسک نداریم رضا / نعره کشید حرف نزن / نفس نکش مرتضی
چفیه تو آب بزن / حمله شیمیاییه / گفتم داری جوک میگی / قمقمه ها خالیه
رضا پرید ماسکشو
گذاشت رو صورت من
نعره کشیدم رضا
ماسکتو خودت بزن
خندید و گفت مرتضی
برادرم بی خیال !
من رو گذاشتش و رفت
رفتش بالای کانال
نفهمیدم چه چیزی
قلب اونو می آزرد
نفهمیدم واسه چی
پیرهنشو درآورد
رضا نعره می کشید
بی شرفا ، با شمام
کانال هنوز مال ماست
بیاین ،بیاین ، من اینجام
دوشکاچی از روی تانک / اونو هدف گرفتش / کار رضا تموم بود / نعره کشید و گفتش
بیاین بیاین من اینجام / گردان هنوز روی پاست / بیاین بیاین ببینین / کانال هنوز مال ماست
گلوله های دوشکا / هزار هزار ده هزار / رضا دوید سوی تانک / و ناگهان انفجار ...
فضای توی کانال
ز دود و گاز پر شد
هیچی دیگه ندیدم
نفهمیدم چطور شد
خلاصه توی کانال
اون روز عجب حالی بود
آهای غنیمت خورا
جاتون عجب خالی بود
یه وقت نگین دروغه
یه وقت نگین که وهمه
اونکه قبول نداره
نمی تونه بفهمه
قصه فرود نداره
فراز قصه اینه
گلوله آر پی جی
هنوز روی زمینه
هر کی می خواد خدافظ / هر کی می خواد بمونه / باید تموم عالم / این حرفها رو بدونه
باید اینو بدونه / گردان هنوز روی پاست / هنوزم که هنوزه / قلب زمین مال ماست
آهای آهای با شمام/ گردان هنوز روی پاست / هنوزم که هنوزه
قلب زمین مال ماست
اتل متل گم شدم تو این جاده باریک
دنبال تو میگردم تو این مسیرتاریک
راه من از تو دوره گم شده این بی زبون
دنبال تو میگرده ، گمنامه و بی نشون
عطش فرا گرفته ، چند سالی هست که تشنه ام
برای دل بریدن ، دنبال تیغ و دشنه ام
تو تشنگی اسیرم ، اینم یه عادت شده
قدم زدن تو ظلمت واسه من راحت شده
حرف دلم رو دارم با تاریکی میسازم
دارم کم کم بازی رو خود منم میبازم
خدای مهربون ، دلهای عاشقونه
بگو بنده ت تو مرداب ، تا کی باید بمونه؟
باید هر روز بشینه دست به دعا بمونه؟
یا که باید بجنگه ، ذکر فرج بخونه؟
چونکه تنهای تنهاست باید یه جا بشینه؟
تو تاریکی این شهر بی شرمی رو ببینه؟
جماعت تو جاده.... تاریکی خیلی آشناست
حرفای ایندفعه هم فقط برای شماست
کجا رفته دینتون؟ چند از شما خریدن
که تو دانشگاهمون چادر زسر کشیدن
به جایی که صورتت، سرخ شه و آب شی، از شرم
میگی کاری نکرد که .... تازه استاد، دمت گرم!
دارم واسه کی میگم وقتی که شهر تو خوابه
به عینه گفتند رسول(ص) دروغه و سرابه
یه دفعه چی شد خدا؟ که دلهامون جدا شد
یعنی با یک ماهواره . مسلمون بی خدا شد؟
چه جوریه؟ که خورشید مونده از جاده حیرون
که روزهای جاده هم تاریکه و بی نشون
شاید برای اینه ، که چشمامون رو بستیم
یا تو شک خداوند ، تو دوراهی نشستیم
دلم روا نیست بگم پشت علی(ع) چی گفتن
اونایی که استاد چرندیات مفتن
بغض توی گلو هم انگاری دیگه مرده
نگفته های قبلی حالا شده یه عقده
آرزوهای ما شد همش خیالات خام
تو این کویر فقط من، یک آرزو رو میخوام
همون که خیلی وقته رنگ جدایی شده
همون که دیگه ، برام تیر رهایی شده
آرزوی پریدن فقط میخواد سعادت
کاشکی که قسمت بشه ، اتل متل شهادت
اتل متل یه بابا
دلیر و زار و بیمار
اتل متل یه مادر
یه مادر فداکار
اتل متل بچه‌ها
که اونارو دوست دارن
آخه غیر اون دوتا
هیچ کسی رو ندارن
مامان بابا رو میخواد
بابا عاشق اونه
به غیر بعضی وقتا
بابا چه مهربونه
وقتی که از درد سر
دست میذاره رو گیجگاش
اون بابای مهربون
فحش میده به بچه‌هاش
همون وقتی که هرچی
جلوش باشه می‌شکنه
همون وقتی که هرچی
پیشش باشه میزنه
غیر خدا و مادر
هیچ‌کسی رو نداره
اون وقتی که باباجون
موجی میشه دوباره
دویدم و دویدم
سر کوچه رسیدم
بند دلم پاره شد
از اون چیزی که دیدم
بابام میون کوچه
افتاده بود رو زمین
مامان هوار می‌زد
شوهرمو بگیرین
مامان با شیون و داد
می‌زد توی صورتش
قسم می‌داد بابارو
به فاطمه، به جدش
تو رو خدا مرتضی
زشته میون کوچه
بچه داره میبینه
تو رو به جون بچه
بابا رو کردن دوره
بچه‌های محله
بابا یه هو دوید و
زد تو دیوار با کله
هی تند و تند سرش رو
بابا می‌زد تو دیوار
قسم می‌داد حاجی رو
حاجی گوشی رو بردار
نعره‌های بابا جون
پیچید یه هو تو گوشم
الو الو کربلا
جواب بده به گوشم
مامان دوید و از پشت
گرفت سر بابا رو
بابا با گریه می‌گفت
کشتند بچه‌هارو
بعد مامانو هلش داد
خودش خوابید رو زمین
گفت که مواظب باشین
خمپاره زد، بخوابین
الو الو کربلا
پس نخودا چی شدن؟
کمک می‌خوایم حاجی جون
بچه‌ها قیچی شدن
تو سینه و سرش زد
هی سرشو تکون داد
رو به تماشاچیا
چشماشو بست و جون داد
بعضی تماشا کردن
بعضی فقط خندیدن
اونایی که از بابام
فقط امروزو دیدن
سوی بابا دویدم
بالا سرش رسیدم
از درد غربت اون
هی به خودم پیچیدم
درد غربت بابا
غنیمت َنبرده
شرافت و خون دل
نشونه‌های مرده
ای اونایی که امروز
دارین بهش می‌خندین
برای خنده‌هاتون
دردشو می‌پسندین
امروزشو نبینین
بابام یه قهرمونه
یه‌روز به هم می‌رسیم
بازی داره زمونه
موج بابام کلیده
قفل در بهشته
درو کنه هر کسی
هر چیزی رو که کشته
یه روز پشیمون می‌شین
که دیگه خیلی دیره
گریه‌های مادرم
یقه تونو میگیره
بالا رفتیم ماسته
پایین اومدیم دروغه
مرگ و معاد و عقبی
کی میگه که دروغه؟
لیست کل یادداشت های وبلاگ?
